Geschiedenis van fotografie
Een wereld zonder fotografie, kan jij je het inbeelden? Vast niet. Ook vroeger had de mens de drang om de werkelijkheid af te beelden. Zelfs het principe van ‘camera obscura’ was reeds bekend voor Christus. Camera obscura is Latijns voor ‘donkere kamer’ en staat eigenlijk voor een tekening die gebruikt wordt om het principe van een camera uit te leggen. Vanaf de negentiende eeuw begonnen bepaalde mensen zich hierin te specialiseren.
Een van hen was Joseph Nicéphore Niépce. Hij was voortdurend op zoek naar een manier om met lichtgevoelige bitumen de grafische technieken van toen te verbeteren. Het jaar 1822 was een mijlpaal die meteen ook het start van de geschiedenis van fotografie betekende; op basis van een lichttekening zorgde Joseph N.N. voor een werkwijze om lijntekeningen over te brengen op een graveerplaat. Amper twee jaar later verwezenlijkte Joseph via camera obscura de eerste fotografische opname. Hiervoor moest hij wel urenlang belichten. Rond 1840 hielden steeds meer wetenschappers zich bezig met het verbeteren van deze techniek. Ze zochten naar een duidelijke oplossing om beelden vast te leggen. Zo was er Louis Daguerre, een bekend decorschilder van toen. Hij kon met behulp van de camera obscura heel wat speciale kijkkasten ontwikkelen. Daguerre wilde zijn kennis vermengen met die van Nièpce, dus zocht hij deze scientist in crime op. Met zijn wetenschappelijke kennis kon hij een fotografisch procedé creëren, met een beeld op verzilverde koperplaat als eindresultaat.
Op deze manier ontstond de ‘daguerrotypie’, de naamgeving voor deze grensoverschrijdende methode. Rond 1850 vond ene Frederick Scott Archer het collodiumprocedé uit, een vernieuwende insteek die pas elf jaar later voor de volgende doorbraak zorgde: James Maxwell, een wis- en natuurkundige, kon met drie kleurfilters de eerste kleurenfoto maken! In 1871 was er een Britse arts, genaamd Richard Maddox, die met een andere methode op de proppen kwam. Het ging hier om de zilvergelatinedruk. Deze steenoude techniek is overigens de basis van de huidige filmindustrie. Tien jaar later, in september 1888, ontwikkelde de Amerikaan George Eastman (de oprichter van de ‘Estman Dry Plate Company’) een fotocamera met rolfilm. Dat betekende dan ook meteen de verovering van het grote publiek. De slogan “you press the button, we do the rest” was hét middel om deze camera’s als zoete broodjes te verkopen. Het hebbeding luisterde naar de naam – je raadt het al – KODAK. Best grappig. Want vandaag wordt er in veel dialecten gesproken over een ‘KODAK’ als verwijzing naar een analoog of digitaal fototoestel.
Met de toenmalige ‘KODAK’ kon je 100 opnames per filmrol maken. Of dit wondertje het einde van de wetenschap van de fotografie betekende? Helemaal niet. Want in 1891 ontcijferde Gabriel Lippman een methode om fotografische kleuren te reproduceren. Net zoals bij Daguerre, werd er ook naar Gabriel een proces genoemd: het Lipmannproces. Diezelfde man won in 1908 de Nobelprijs voor de Natuurkunde. En pas in 1981 stond de digitale fotografie in volle bloei, die sindsdien enkel blijft evolueren.